Kroegbaas Dunja al vijftien jaar blij met ‘Adje’

Dunja de Bruin achter haar toog

Op haar 21^e maakte Dunja de Bruin een gewaagde stap. “Veel mensen dachten dat ik het niet zou redden.” Maar na een aantal jaar had Dunja met haar Café Ad’Vundum een stevige plek in het Hasselter horecabestand verworven. Zaterdag viert Dunja met haar stamgasten, werknemers, ex-werknemers en iedereen die wil de 15^e verjaardag van het knusse kroegje dat niet meer is weg te denken.

Dunja komt net van de steigers. De gebroeders Meijberg zijn druk bezig met het aanbrengen van een nieuwe stuclaag op de oude buitenmuur. Geel wordt ingewisseld voor blauw en er komen zwarte luifels. Zelf stond ze net nog in de dakgoot de oude verflaag van het zolderkozijn te krabben. Even pauze voor een gesprek over de kroeg waar zij echt trots op is.

Wat is het Ad’Vundum-gevoel? Dunja denkt er kort over na: “Dat ben ikzelf”, zegt ze met bravour. “Ik ken iedereen, iedereen kent mij hier.” Zij is ondernemer en maakt ook zelf de meeste uren achter de toog. “Ik probeer hier de gezelligheid te creëren. Maar ook de verhalen van het leven en de ellende worden gedeeld. Mensen kunnen hier hun hart luchten.”
Tegelijkertijd weet Dunja dat ze het die vijftien jaar niet alleen kon doen. Een groot deel van de tijd runde zij de zaak met Marthijn -haar ex-man inmiddels- en heeft ze veel hulp van anderen achter de bar gehad. “En nu heb ik heel veel geluk met Anne en Ceran. Dankzij hen kom ik een heel eind.” Maar haar grootste kracht is wel de naamgever van het café: vader Ad de Bruin. Hij overleed in 1998, en ter nagedachtenis vernoemde Dunja het café naar hem, losjes vermengd met de latijnse term voor ‘tot op de bodem’. “Zonder mijn vader had ik het niet kunnen doen”, vertelt ze. Vader Ad gaf haar de drive om een onderneming op te zetten en met de erfenis ook het broodnodige startkapitaal. De grondige opknapbeurt aan de buitenkant wordt afgerond met een mooie muurschildering met de beeltenis van haar vader. “Ik heb altijd de nadruk op ‘Ad’ willen leggen en hoopte ook dat het in de volksmond zou worden overgenomen. En nu klinkt geregeld ’We gaan naar Adje’.”

Taphoeve
Door haar vader leerde zij ook de gezelligheid kennen: “hij zat veel in de kroeg.” En ook al was Dunja een jonge ondernemer in 2003, toch had ze toen al aardig wat horeca-ervaring opgebouwd. Na een start bij Café René in Zwartsluis werkte ze bij drie Hasselter zaken: De Taphoeve; Ruimzicht; en overbuur De Zon. Op haar 18^e werkte ze een tijd in een Hollandse bar op de Canarische Eilanden. “Maar hier in Hasselt is mijn thuis, dit is mijn gemeenschap.” Dat voelde ze toen ze weer in Hasselt kwam werken na haar Spaanse avontuur. Toch is het haar droom terug te gaan naar de zonnige eilanden als ze is uitgewerkt.

Dunja heeft een jaartje hotelschool gedaan, maar was altijd iemand van de praktijk. De tijd bij de roemruchte Taphoeve heeft haar de echte liefde voor het vak gegeven. “Dat was mijn meest mooie tijd, daar kon van alles”, omschrijft ze de gekkigheid van het Hasselter nachtleven eind jaren ’90. Eigenaresse Sylvia was daar een belangrijke leermeester voor haar. “Daar ben ik keihard geworden. ‘Ik ben hier de baas’ straalde zij uit, en dat heb overgenomen.”

Als kroegbaas zegt ze meegegroeid te zijn met de zaak. “Toen ik met Ad’Vundum begon was ik een van de jongeren achter de bar. Nu ben ik geregeld de oudste in het café. Maar gelukkig legt een jongen van 25 hier nog steeds een ‘toepie’ met een man van 65.”

Verkeersborden
Ook in het interieur en uitstraling staat de tijd niet stil. “Het café groeit met mij mee. Eerst was het geel hier, toen blauw-grijs. Er ligt een nieuwe vloer en ik heb extra tapkranen gekregen.” De kroeg is ook echt volwassen geworden vindt ze. “Ik het begin stonden we geregeld op de bar en hingen we aan de lampen, maar daar zijn we nu mee opgehouden. Het café heeft echt geleefd de afgelopen 15 jaar.” Eerst hing het vol met posters zoals in tiener-slaapkamer en later waren het verkeersborden als in een studentenhuis. Nu hangen er klassieke emaillen borden aan de wand zoals het hoort in een echte bruine kroeg.

Het ondernemersklimaat in Hasselt is lastig, maar als café-eigenaar  ziet Dunja genoeg lichtpuntjes. “Alle horeca loopt terug, dat is zo, maar hier hebben we een prachtig pleintje. Ik ben buiten begonnen met vier tafeltjes, heb er nu twaalf op het terras met grote parasols. En ik heb een keukentje ingebouwd om warme gerechten en broodjes te serveren.” Zo kon Dunja beter inspringen op de vraag die de toerist in Hasselt met zich meebrengt.

Ze is trots dat Ad’Vundum een stamkroeg is en was voor veel Hasselters. “Ik ben nog altijd blij met m’n kleine tentje.” Ze koestert ook nog haar gasten die nu minder vaak aanschuiven.” Over haar gasten gesproken. Want die zijn het die zaterdag willen uitpakken met het vijftienjarig bestaan van de zaak. Het officiële jubileum was al begin april. Als onderdeel van de lopende barcompetitie kozen vijf vrienden/stamgasten voor het thema ‘Remember Ad’Vundum’ met veel oude foto’s op het scherm. Verschillende teams strijden op verschillende avonden met uiteenlopende thema’s om de zege door de hoogste baromzet te halen. “Dus ik heb het feestje niet bedacht, dan zijn Thobias, Ivo, Leroy, Sebas en Arjan.” Dat zij het met iedereen willen vieren ‘voor Dunja’ -zoals op de poster staat- vindt ze echt mooi en ontroerend. “Ik verwacht dat het heel druk gaat worden, superleuk.”