Bij de woorden Denemarken en Tweede Wereldoorlog denken we automatisch aan de heroïsche rol die de Denen speelden in het redden van hun Joodse medeburgers. Met hun hulp slaagden 7300 van de 7800 joden erin om de oversteek naar het neutrale Zweden te maken. Maar dat ze geen heiligen waren, is te zien in het met de IFFR-publieksprijs bekroonde Land of Mine.
De SCAB toont deze film dinsdagavond om 20.oo in de bibliotheek. De Deense regisseur en scenarist Martin Zandvliet rakelt daarin de wrede behandeling van Duitse krijgsgevangenen net na de oorlog op. De Denen lieten 2600 vaak piepjonge Duitse soldaten de ruim twee miljoen mijnen opruimen, die de Duitsers uit angst voor een geallieerde invasie op de Deense stranden hadden ingegraven.
Dat het laten uitvoeren van dit levensgevaarlijke werk door krijgsgevangenen in strijd was met de Geneefse Conventie, vergaten de Denen voor het gemak maar even. In Land of Mine moet een groepje Duitse soldaten onder leiding van een blaffende Deense sergeant de mijnen detoneren. De knullen krijgen een halfbakken training, waarna ze onder veel gebrul van de sergeant (“vuile zwijnen”) op het strand aan het werk moeten.
Maar wat de kijker al een tijdje ziet aankomen, gebeurt: langzaam ontdooit de Deense sergeant en ontstaat er een band tussen hem en de Duitse soldaten. Die ontwikkeling verrast niet in het vaardig geregisseerde historische oorlogsmelodrama, evenmin als de strekking dat oorlog het beste en slechtste in mensen naar boven haalt. Het interessantste aspect van Land of Mine — Under Sandet is de Deense zelfkritiek. Daarvan kunnen we in Nederland iets leren. Schreeuwen hier ook niet netelige kwesties om taboedoorbrekende films?
Entree ( incl. koffie en een drankje) vrienden SCAB is 5 euro. (Nog) niet vrienden betalen 7,50 euro.