De terugblik (1)

In De Terugblik nemen we het afgelopen jaar nog eens door. 2017 was onder meer het jaar waarin Evert Eenkhoorn op 78-jarige leeftijd overleed. Bas Jansen schreef daarover onderstaande column. Onder de column ook de aflevering van Man bijt Hond met daarin Evert.

Hasselt is sinds deze week niet meer hetzelfde. Evert Eenkhoorn gaf de stad een kleur zoals niemand anders dat gaf. Zaterdag overleed hij op 78-jarige leeftijd in de Hazelaar. Generaties achtereen zijn met Evert opgegroeid als vertrouwd figuur in het Hasselter straatbeeld.
Kenmerkend voor velen is het beeld van Evert op zijn fiets met boodschappentas aan het stuur. Hij wordt herinnerd als een man die begaan was met sociaal zwakkeren, betrokken en gelauwerd PvdA-lid en voetbalman voor Olympia.‘Treen’n jongens! Treen’n’ was de aanmoediging die ik en vele anderen ontvingen als Evert passeerde. En als hij sprak over trainingsarbeid bedoelde hij niets anders dan je in te zetten voor Olympia’28. Voor deze club zette hij zich al in sinds de vijftiger jaren van de vorige eeuw. Dat deed hij als scheidsrechter maar ook als elftalleider. Mijn vader schetste ooit het beeld van Evert voorop fietsend over de dijk naar een uitwedstrijd in Genemuiden. Achter hem aan trotseerde een roedel jonge voetballers de wind op hun kleine fietsjes.
Evert gaf zich volledig voor de voetballerij. Als arbiter bij de jeugd werd hij, volgens overlevering, wel eens verblind door zijn clubliefde. Stond Olympia op achterstand in de 90e minuut, dan kon de blessuretijd verrassend lang laten voortduren.
Van zijn (ex-)pupillen wenste hij volledige toewijding aan de voetbal. Andere sporten mochten daar geen afbreuk aan doen. ‘Niet plump’n in’t zwembad en niet doodsloan!’, als je het volleybalveld of tennisbaan boven ’t Hoenbroeck verkoos. Toch liet hij zich ook altijd weer verzoenend uit over elke vorm van lichaamsbeweging: ‘Ik ben voor alle sporten.’

Als raadsverslaggever maakte ik hem mee op de publieke tribune als trouwe steun en toeverlaat van Partij van de Arbeid. Hij liet zelden een raads- of commissievergadering passeren. Ook de partijbijeenkomsten bleef hij zo lang mogelijk bijwonen. Toen hij niet meer in staat was zelf op de fiets te stappen, werd hij opgehaald door partijleden. Hij stond te boek als het langst levende lid van de lokale afdeling en kon vanuit zijn eigen observaties aangeven wat verbetering verdiende in Hasselt.
Dit communiceerde hij ook direct met de dienst Openbare Werken. Landelijk kreeg hij daarmee zelfs enige bekendheid in 2010 toen NCRV’s Man Bijt Hond hem portretteerde als de ‘ogen en oren’ van gemeentewerken (zie de youtube-link hieronder).

Minder zichtbaar wellicht was de directe hulp die hij bood aan de stadgenoten die krap bedeeld waren. Nog voordat het instituut voedselbank bestond deelde Evert al voedselpakketten uit, die hij soms bij elkaar sprokkelde met hulp van winkeliers. Evert was een sociaal bewogen mens.
Naast al zijn vrijwillige activiteit heeft hij lang gewerkt op de scheepswerf van Bodewes. Toen hij 40 jaar schepen had geteerd ontving Evert een koninklijke onderscheiding.

Morgen krijgt Evert Eenkhoorn zijn laatste rustplaats op de begraafplaats in het Van Stolkspark.

Ook herinneringen aan Evert? Deel ze met ons.

Evert’s optreden in Man bijt hond:
https://www.youtube.com/watch?v=8juDGMBtSRw&feature=youtu.be

Fotobijschrift: Evert tijdens Hassailt 2007