Onderweg, gedicht van Henk Zieleman (ingezonden)

Onderweg

Ik ga wandelen in de vroege morgen.
Een weifelende zon roept me naar buiten,
heerlijk wandelen aan de rand van de oude stad.
Rook kringelt boven de daken, ganzen trekken over,
smienten groeten me met hun gepiep,
de dauw druppelt van de bomen. Enkele bouwvakkers
werken met zichtbare tegenzin ‘op de wind’.

Ik laat me troosten en strelen door de oordeel-loze
aanwezigheid van dieren en planten.
Wat een verademing is dit uurtje buitenlucht.
Ik knap er van op. Heb ’t ook nodig.
Onvoorziene momenten van geluk en geduld.
Deel van iets dat groter is dan mijzelf.
Mijn dag kan niet meer stuk. Het is weer licht,
elke dag een kranenveertje eerder!

Henk Zieleman