Ongelukkige atmosfeer (column Erik Driessen)

“Ik rij net weg. Over een uurtje ben ik terug, dan kijk ik er naar”, antwoordde ik op de laatste vrijdagmiddag van januari een SGP-raadslid dat wilde checken of een persbericht op mijn digitale deurmat was gevallen. “Draai de auto maar: we hebben een coalitiebreuk”, schopte hij het weekendgevoel in de war. SGP en ChristenUnie zegden het vertrouwen op in wethouder Coster en coalitiegenoot BGZ. Het bleek de start van een merkwaardig politiek jaar.

Een paar dagen later zat de complete regionale pers bovenop elkaar in een schuurtje aan de Zwartewaterweg. Corona kenden we alleen nog van berichten uit China. Op de plek waar Coster anders misschien knutselt of zijn administratie doet, las hij nu een boodschap voor. Het leek op een scene uit een slechte B-film. Ik moest denken aan verboden oppositiepartijen in schimmige landen die via internet toch hun achterban toespreken. In 25 jaar journalistiek was ik zelden in zo’n bizar decor terechtgekomen.

Coster nam ontslag, zei hij. Het waren zijn laatste woorden in het openbaar. Op een ingezonden brief in De Stentor na zweeg hij verder over de gebeurtenissen.

Een emotionele gemeenteraadsvergadering volgde. Na afloop spraken de politici op een toon die je na een 13-0 nederlaag verwacht in een voetbalkleedkamer. Een schoolvoorbeeld van een vechtscheiding. De voormalig geliefden besloten daarna vermoedelijk dat ze de kinderen niet de dupe wilden laten worden. Langzaam verdween de gespannen sfeer in de gemeenteraad.

Schone schijn, bleek na het zomerreces. Coalitiepartijen zagen geen kwaad in een informatiebijeenkomst in het gemeentehuis, anderen vonden dat geen goed voorbeeld en bleven thuis. Een paar telefoontjes en je zit op één lijn zou je zeggen, maar de betrokken partijen bestookten de media met ronkende persberichten. Alsof ze groot nieuws de wereld in schopten.

Donderdagavond schreef de politiek een nieuw hoofdstuk. Vanaf 19.30 uur keek ik naar 25 blokjes die samen de digitale gemeenteraad vormen. Marc Ooms zat in zo’n blokje naast een uit de kluiten gewassen plant, achter Gerrit Knol prijkten drie ingelijste foto’s en een poster van de IJsseldelta, John Smits en Wilma Veldman bespaarden op het licht en Rudi van Zandwijk juist niet. De BGZ-raadsleden waren duidelijk herkenbaar aan een IJsseldelta-landschap en het partijlogo.

De vergadering verliep snel en vreedzaam. Over het best gevoelige dossier De Knarrenhof hadden bijna alle partijen hun mening klaar: mooi plan, jammer voor de omwonenden, doen. “Straks lekker voetbal kijken”, schoot door mij heen.

Het kwam er niet van. BGZ deponeerde een bommetje en beschuldigde Gerrit Knol van belangenverstrengeling. Een gezapige vergadering veranderde in een straatgevecht. “Onbeschoft en schandalig”, beantwoordde SGP’er Huisbrink de ingezette BGZ-actie. “Niet SGP-waardig, onthoud dat goed, meneer Huisbrink, echt waar”, betitelde Eelco Felix van BGZ die opmerking. Daarvoor moest hij wel zeven keer ‘interruptie’ door zijn laptopmicrofoontje roepen, elke keer een tikkie harder.

Gezellig werd het niet meer.  “Nieuwe politiek is dus bij verrassing iemand vals beschuldigen…”, stelde Tamme Spoelstra (ChristenUnie) vast. “Er zijn wethouders voor minder naar huis gestuurd”, tipte Kira Fijn van BGZ vermoedelijk de gebeurtenissen van eerder dit jaar aan. “Vandaag zijn me de ogen open gegaan hoe meneer Spoelstra eigenlijk is”, repliceerde Eelco Felix nog. “Hij mag les geven, maar laat hem dat dan thuis doen”, meldde John Smits toen Harry Rietman zijn collega Knol wilde bijstaan.

“De vergadering is in een wel heel ongelukkige atmosfeer terechtgekomen”, vatte burgemeester Bilder uiteindelijk de discussie samen. Het klonk als poëzie. In een omgeving van clichés, open deuren, standaarduitdrukkingen en ambtenarentaal groeien woorden al snel uit tot literatuur.

Feyenoord-Wolfsberger 1-4, las ik na de vergadering op Teletekst. “Eigenlijk is de hele wereld in een ongelukkige atmosfeer terechtgekomen”, herhaalde ik in mijn hoofd de Bilderiaanse woorden.

Ik liep naar de koelkast en zag vier gemarineerde kippendijen liggen.