Maarten Slingerland blij met gemeente waarin hij werkt

Archieffoto Jan van Kleef

Een dik jaar wethouderschap heeft hij er ondertussen op zitten. Maarten Slingerland prijst zich gelukkig dat hij die functie mag uitvoeren in Zwartewaterland, zei hij zaterdag voor Zwartewater FM in gesprek met Erik Driessen. “Als wethouder ontdek je nog eens extra dat we in een gemeente wonen waar mensen nog naar elkaar omkijken. Ze zorgen voor elkaar, kennen de mensen in de straat en zetten zich in als vrijwilliger.”

Ook de gemeente profiteert daar in zekere zin van. Steeds meer Zwartewaterlanders zetten zich in voor projecten die vroeger misschien wel door de gemeente werden uitgevoerd. De zogenoemde burgerparticipatie groeit, tot enthousiasme van Slingerland. “Ik geef vaak het voorbeeld van een speeltuintje. Vroeger bedacht de gemeente dat die er moest komen en plantte wat wipkippen en een schommel. Nu denken buurtbewoners mee, zodat je een voorziening krijgt waar ze op zitten te wachten.”

Hij geeft het voorbeeld van de Prins Willem Alexanderstraat in Genemuiden, waar de straat en de omgeving onlangs zijn aangepakt. “Bewust hebben we nog even gewacht met de speelvoorzieningen. Daar denken we samen met de bewoners over na. En dat gaat ook verder dan alleen speeltoestellen voor kinderen. Met een bankje en een tafeltje en ander soort toestellen krijg je ook de oudere jeugd en de volwassenen naar buiten.”

Het zijn de mooie kanten van het wethouderschap. Hij heeft gemerkt ‘hoeveel energie’ er in de samenleving zit van de drie kernen. Wat niet wegneemt dat hij soms niet ontsnapt aan een klaagzang. “Mensen mogen me altijd aanspreken, op dingen niet goed gaan en ook op de dingen die niet goed gaan. En die zijn er voldoende. Waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt. Ook bij de gemeente Zwartewaterland.”

Al gaat er ook veel wel goed, benadrukt hij met de meest recente begroting in de hand. Waar veel gemeenten stevig op de rem trappen, heeft Zwartewaterland ruimte voor ‘leuke en mooie dingen’. “De OZB gaat niet omhoog, we praten niet over sluiten van zwembaden of voorzieningen, zoals dat elders wel gebeurt. Maar ook wij kijken met zorgen naar de toekomst, omdat we afhankelijk zijn van bijdrages uit Den Haag. Nu hebben we een sluitende begroting, maar dat biedt geen garantie voor de toekomst.”

Ergens is het bizar dat gemeentes weer moeten beknibbelen. Het is het resultaat van een merkwaardig systeem. “Eenvoudig gezegd: als de rijksoverheid minder geld uitgeeft, krijgen wij ook minder bijdrages. Dat zien we nu ontstaan: Den Haag zit in feite op miljarden euro’s. Op Prinsjesdag horen we juichverhalen, terwijl de gemeentes het moeilijk hebben. Daar praten we ook over met de wethouders van de andere Overijsselse gemeentes, die allemaal lijntjes naar Den Haag hebben.”

Desondanks is de stijging van de afvalstoffenheffing voorlopig de enige kostenverhoging die Zwartewaterlanders moeten ophoesten. “Die twintig euro op jaarbasis vind ik desondanks heel vervelend, al gaat er geen euro van naar de gemeente. De ROVA heeft nieuwe contracten afgesloten en als gevolg daarvan gaan de tarieven omhoog. Daar moeten we over gaan praten, omdat ik meer ontwikkelingen op het gebied van afval op ons zie afkomen.”

Het zijn de keerzijdes van een mooie functie, waarin hij het afgelopen jaar is gegroeid. “In het begin is het zoeken en best wennen, maar het wethouderschap wordt steeds leuker. Ik zit nu echt op mijn plek. Je leert de gemeente ook op een andere manier kennen, ondanks dat ik al acht jaar raadslid was. Je komt nu op plekken en spreekt met mensen, waarvan je nauwelijks van het bestaan af wist. Echt, er gebeurt heel veel in Zwartewaterland.”