Het Zwartewaterland-gevoel van Marieke Galgenbeld

De Actueelsites gaan deze zomer op zoek naar het ‘Zwartewaterland-gevoel’. Bestaat dat, hebben mensen dat en wat is dat dan? Waar denken ze aan bij Zwartewaterland en waar komen ze graag? We gaan op bezoek bij bekende en minder bekende inwoners van Zwartewaterland. Vandaag de vijfde: Marieke Galgenbeld, bekend van de Regelaardij.

17 jaar geleden, in juni 2002 kwam Marieke Galgenbeld naar Hasselt. De gemeente Zwartewaterland bestond al.  “Inmiddels denk ik niet dat er echt een Zwartewaterlandgevoel is. Ik heb niet alleen iets met Hasselt. Voor mijn gevoel is het dat je trots kunt zijn op de kracht van het grote verschil tussen de drie verschillende kernen.”

Volgens haar zouden de inwoners dat meer moeten omarmen. “Dan heb je alles in je gemeente. Het is hartstikke tof dat je hier zo’n oud centrum hebt, dat hebben ze dan in Genemuiden niet. De mooiigheid die je hier hebt, heb je niet op een andere plek. Wees trots op wat er wel is.”

In Genemuiden is de zakelijke samenwerking weer fantastisch, vindt ze. “Mooi dat er in Genemuiden een duidelijke kerkelijke binding is. Dat voel je als je daar ondergedompeld wordt.”

Zwartsluis is weer heel anders in haar ogen. “Met alles rondom water en vrije tijd. Het gave is dat je in de gemeente Zwartewaterland eigenlijk een klein Nederland hebt in diversiteit. Zwartewaterland is eigenlijk gewoon niet meer dan een gemeentegrens.”

Vandaag de dag ziet Galgenbeld wel cross-overs komen. “Maar er gaat echt een generatie overheen om als gemeente te groeien. Zonder wrijving geen glans”, lacht ze. “Als je elkaar respecteert op het stukje waar er wrijving kan zijn, dan gaat het goed.”

Ze noemt het Beursplein als voorbeeld waarin je merkt dat er over grenzen gestapt wordt. “Dat is omdat je samen een goed doel voor ogen hebt. Otuke is momenteel een mooi 2e/3e wereldproject, daarmee kun je ineens bruggen slaan. De gemeente heeft daarin echt nog een actieve rol.”

Als je wilt dat Zwartewaterland een gezamenlijk ‘iets’ is, dan is het gemeentelijk apparaat daar de aanjager voor, legt Galgenbeld uit. “De kernen en mensen zijn dusdanig verschillend van oorsprong, dat je ze gemeenschappelijke delers onder de aandacht moet brengen. Je gaat ze wel vinden, maar er moet een aanleiding zijn om die cross-overs te kunnen maken. Als je denkt in losse kernen, dan blijven het losse eilandjes.”  Natuurlijk moeten we daar zelf als inwoners een bijdrage aan leveren geeft Galgenbeld aan “Als we gebruik maken van elkaars krachten dan versterk je elkaar automatisch.”

Galgenbeld doet dat zelf als inwoner van Zwartewaterland ook. “Ik vind het fijn dat er in Genemuiden een Hema is. Hier in Hasselt had dat helemaal niet gekund, dus daar moet je niet over mopperen maar gebruik van maken. Daarvoor moet je in de nichehoekjes kijken wat past bij identiteit van je kern.” Voor de groenteboer rijdt ze naar Zwartsluis. “Maar mijn weekboodschappen doe ik hier. Zorgen dat je ook in je kern blijft en dan cross-overs maken naar andere kernen.”

Daarnaast is Zwartewaterland een mooie gemeente, geeft Galgenbeld aan  “Geniet van de mooie dingen die er zijn.” Zelf kan ze dat bijvoorbeeld tijdens het schilderen in de Mastenbroekerpolder. “Dat vind ik prachtig. Binnen een paar minuten zit je daar helemaal in de rust, en twee minuten verder zit je in de volgende kern.”

Of de route over de dijk tussen Hasselt en Genemuiden. Die vindt ze ook prachtig en zakelijk is ze graag in alle drie kernen te vinden.  Toch kiest ze nog een plek in haar eigen woonplaats uit. “De tuin van de Rooms Katholieke kerk, dat is zo’n te gekke oase in het centrum van Hasselt. Met de theatrale stadswandeling vanuit De Regelaardij komen zowel basisschoolleerlingen als bedrijven hier. En ja….. dan komen ze gewoon uit alle kernen.”