Jan Snijder is ‘thuis’ in de Ichthuskerk
Geplaatst op: 31 januari 2018
“Verleden week begon er pas wat te dagen”, vertelt Jan Snijder (72) die zondag door de Ichthuskerk in het zonnetje werd gezet. “Ik wist wel dat ik in januari 25 jaar koster was, maar toch was het een heel speciale verrassing. Het was een mooie dag zondag.” Met de feestelijkheden achter de rug ,vertelt de ijverige koster over het werk dat hij zo graag doet.
Het is dinsdagmiddag in de Schakel. Het is stil op straat en nog stiller in het, voor velen bekende zaaltje waar wordt gevierd en gerouwd. Zondag kreeg hij het al veel te horen: ‘Wat ziet het er altijd supergoed uit in de kerk en de Schakel!’ Het is nu niet anders, alles aan kant, spik en span. De lovende woorden waren tegelijk voor zijn vrouw Diny die op papier het beheer heeft over de Schakel. “De kerk is voor mijn rekening, maar eigenlijk doen we heel veel samen.” Hoeveel uur werk er in zit? Snijders gezicht spreekt boekdelen: ‘geen idee eigenlijk.’ Maar is niet belangrijk voor hem. Hij doet het met liefde en tijd speelt daarbij geen rol.
Snijder was begin jaren ’90 al hulpkoster toen toenmalig koster Jan Bruins hem benaderde om het werk van hem over te nemen. Snijder werkte toen nog als schilder in dienst van de Hasselter gemeentewerken. “Met alle plezier wilde ik koster worden.”
Kijkend naar plafond en muren is Snijders ambacht zichtbaar met de lichte lak die hij ongeveer 15 jaar geleden aanbracht. “Het was grijs en blauw hier, een verschrikkelijk kille bende.”
De toenmalige make-over door warmere tinten te schilderen, zijn veelzeggend voor zijn gastheerschap. Hij wil alle bezoekers van de gebouwen een welkom gevoel geven, kerkganger of niet.
In de Ichthuskerk wordt gerouwd en getrouwd. ”Die mooie en droevige momenten zijn wel het waardevolst.” Als koster is hij ook met trouw- en rouwdiensten hoofdverantwoordelijk voor de aankleding. “Het geeft veel voldoening om met nabestaanden wensen door te nemen en daaraan te kunnen voldoen.”
Snijder kwam als zestienjarige voor het eerst in de gereformeerde kerk met zijn huidige vrouw die er lid was. Hij stond ingeschreven bij de Grote Kerk, wat hem op een bewuste zondag onomwonden duidelijk werd gemaakt door een oudere man die hem bij de kerk zag aan de Kastanjelaan:“Sniedertien, ie heurn doar niet tuus!”. Ruim een halve eeuw later blijkt niets anders dan het tegenovergestelde de waarheid.
Snijder schenkt nog wat koffie bij en loopt de bergingen in, achter de keuken. “Hier hebben we eens de muur doorgebroken, veel handiger zo.” In de achterste berging hangt het kenmerkende rad dat al jaren wordt gebruikt met de grote bazaar. In september wordt de grote houten draaischijf weer op het podium gehesen.
Snijder mist momenteel een vaste dominee naast zich. De Ichthuskerk zoekt momenteel nog een vaste predikant. Snijder werd koster in de tijd van dominee Wim Zaagsma, heeft gewerkt met Mark Boersma en nam vorig jaar afscheid van Peter Ros. “Ik vond het heel jammer dat Peter wegging, die mis ik. We hebben altijd fijn samengewerkt. Ros deed heel veel in overleg met mij. Hij was hier 15 jaar, dat is lang voor een dominee op één plek.” De toegewijde koster wil nog niet aan zijn eigen vertrek denken. “Zolang ik niet achter een rollator hoef te lopen, blijf ik dit werk doen. Ik zou het niet graag willen missen.”
Gepubliceerd door Bas Jansen
Eén reactie op “Jan Snijder is ‘thuis’ in de Ichthuskerk”
Wat leuk om in Limburg dit stuk te kunnen lezen van mijn neef Jan.
Jan van harte gefeliciteerd met dit jubileum en ik hoop dat je er nog veel jaren aan mag knopen.
Groetjes van Diny en Piet