Herderin biedt warm welkom voor alle Hasselters

De ‘nieuwe’ Herderin is al bijna twee jaar weer onderweg. Onder leiding van André Koudijs en schoonzoon Reinoud Binnendijk is het veelzijdige horecabedrijf weer toegankelijk geworden voor veel Hasselters. Het duo kijkt tevreden naar de start van hun onderneming en het vervolg. ‘Boven verwachting’ zijn zelfs de woorden die Koudijs (59) er aan geeft.

 “Kijk daar staat hij weer te ouwehoeren”, vertelt André met een grijns over wat anderen wel eens van hem denken en zeggen. En het klopt inderdaad: “ik voer veel gesprekken met mijn gasten als de gelegenheid er is. Zo maak ik contact, en wij plukken daar ooit eens de vruchten van. Wij doen nou eenmaal niet aan koude acquisitie. Zo zit ik niet in elkaar.”

Koudijs weet inmiddels dat zijn aanpak wortel schiet in Hasselt en ook omstreken. De tafelbezetting is goed en recepties, trouwerijen en andere feesten zijn al weer volop in de agenda aanwezig. Er wordt hard voor gewerkt door Koudijs en zijn team, maar de filosofie is eenvoudig. Vergeleken met de vorige eigenaar liet hij de prijzen zakken, met bijvoorbeeld een driegangen-menu onder de 30 euro.

“Voor ik kwam worstelde De Herderin met het imago oubollig, te chique en te duur. Niet geheel terecht misschien, maar dat was wel het beeld.” In betrekkelijk korte tijd is dat imago veranderd en verwelkomt André gasten die al jaren in Hasselt wonen maar nog niet eerder waren aangeschoven in De Herderin. “Ik ben deze gasten, en al mijn gasten uit Hasselt heel dankbaar dat ze die stap hebben gezet. En nog mooier, dat ze ook terugkomen. Meer mensen weten nu dat je Hasselt niet uit hoeft om lekker culinair te eten.”

Koudijs had al een geschiedenis in de horecawereld als jongeman in Utrecht. “Vijftien jaar heb ik daar in de Jaarbeurs gewerkt waar ik heel veel geleerd heb.” Koken, catering en ook veel contact met gasten. Hij verzeilde daar in de grote keuken die onder het stalen regime stond van een ‘ouwe Duitser’, zoals Koudijs liefdevol zijn chef en leermeester omschrijft. “Hij regeerde met harde hand en heeft me vanuit zijn ‘pünktlichkeit’ geleerd hoe belangrijk hygiëne en orde is in een horeca-bedrijf.” Dat heeft André meegenomen naar De Herderin. “Als ik een jonge leerlingkok aan z’n biertje zie terwijl zijn keuken nog niet aan kant is, stuur ik hem of haar direct terug om het strak te trekken. Dat is de basis als je in een restaurant werkt.”

Na zijn tijd in Utrecht kreeg André een mooie baan bij de papierfabriek in Wapenveld. “Ik dacht daar mijn pensioen te halen, maar het bedrijf ging helaas dicht.” Als vijftiger moest hij toen plots weer de arbeidsmarkt op en keerde terug naar het cateren, zijn oude liefde. Kontento zag het licht in 2008. Al gauw ging hij ook de kantine runnen in Sporthal De Prinsenhof. Enkele jaren geleden konden Koudijs en zijn zwager al dagdromen over De Herderin: ‘Als die nog eens vrijkomt…’. Toen ze daadwerkelijk de aanbieding kregen om het restaurant over te nemen, kwam toch wat voorzichtigheid om de hoek bij André. “Reinoud zei direct ‘ja’, ik eerst nog ‘nee’. Ik wilde het laten bezinken en goed uitzoeken waar we aan zouden beginnen.”

Toen ze ervoor gingen groeide het geheel uit tot een familiebedrijf. Dochter Maartje houdt zich met de inrichting bezig en vrouw Venneke bestiert de sporthal-kantine, onderdeel van Kontento, tegenwoordig. Zoon Tim is net begonnen aan zijn horeca-opleiding. “Ik ga hem niet pushen, misschien vindt hij het wel niets dat werken-in-andermans-vrije-tijd.” Mocht het anders lopen dan heeft Koudijs wel de stille hoop dat zijn zoon ooit in het bedrijf komt.

Los van de dagelijks gang van zaken toont Koudijs zich ook ondernemend op zoek naar vernieuwing. Binnenkort komt er bijvoorbeeld een secretaressemiddag, waarin zij meemaken welke mogelijkheden er zijn voor zakelijke lunches. Qua maatwerk is ook veel mogelijk bij De Herderin. “Naast klassiek buffetten willen veel gasten graag kleine hapjes, tapas, eten. Ook daarin bewegen we mee.”

Alles opgeteld presteert Koudijs goed met zijn team. “Gasten komen terug en moeten terug blijven komen. Dan hebben we bestaansrecht.”