Peter Ros vijftien jaar dominee in Hasselt

“Mooi”, was de eerste indruk van de Hanzestad die dominee Peter Ros had toen hij, dit jaar 15 jaar geleden, zijn entree maakte in Hasselt. “Aan het Zwartewater gelegen, rivier in de buurt, grachtjes, mooie oude panden”, vertelt hij. “Ik herinner me dat ik op een stille maandagmorgen op de fiets in de lente vanuit de Ziekenhuisstraat naar de Herengracht fietste, en dat uitzicht toen: het licht dat viel over de gevels van de huizen aan de Baangracht, met de Grote Kerk op de achtergrond. Prachtig!”

De lente bleek niet het enige mooie seizoen in zijn toen nieuwe woonplaats. “In het najaar, het was eind van de dag en een beetje mistig. Ik ging toen de Ridderstraat door op de fiets richting de Grote Kerk en ontdekte ineens dat er achter die kerk een prachtig verscholen pleintje ligt dat in dat schemerlicht bijna sprookjesachtig oogt.”

In het begin verbaasde Ros zich ook over de vier grachten in Hasselt. “Hasselt heeft eigenlijk maar één echte binnengracht, die wel vier namen draagt. Aan elke kant van het water een andere naam en bij het bruggetje Nieuwstraat/Gasthuisstraat veranderen de namen weer. Ik weet nog dat ik me afvroeg: ‘Wil Hasselt met zijn vier grachtennamen (Baan-, Heren-, Prinsen- en Brouwersgracht) groter en indrukwekkender lijken dan het in werkelijkheid is?’”

Inmiddels ontdekte de predikant van de Gereformeerde Ichthuskerk dat dat toch iets anders ligt. “Hasselt mist juist een beetje trots op zichzelf. Er zou wel wat meer zelfbewustzijn mogen zijn onder de Hasselters en meer trots op hun stad. Misschien zijn er juist wel mensen van buiten nodig die daar oog voor hebben en mensen daar bewust van maken.” ‘Zet je licht niet onder de korenmaat’, zou Ros daarom als Bijbeltekst op Hasselt plakken.

De predikant merkt op dat het tijd kost om je weg wat te vinden in Hasselt, dat volgens hem vanouds een ‘kleine en gesloten gemeenschap’ is. “Nog zijn er van die ‘ongeschreven wetten en opvattingen’ over hoe je dingen doet en wat en wie deugt.” Ros voelt zich er, met 15 jaar ervaring, wel thuis. “Zowel binnen als buiten de kerkgemeenschap ervaar ik verbondenheid met mensen, die niet vanzelfsprekend is. Anders was ik hier ook niet zo lang gebleven.”

In zijn vorige gemeente was Ros de enige dominee op het dorp. “Daardoor was er ook een vanzelfsprekende verbinding met iedereen in het dorp en alles wat er gebeurde. Op het dorp ben je wel sneller en makkelijker één van hen. In Hasselt blijft er bij velen (vooral buiten de eigen gemeente) toch nog altijd een soort van afstand ten opzichte van ‘de dominee’. Mensen gaan ineens ‘u’ tegen je zeggen als ze horen wat je doet.”

Dat er meerdere kerken zijn in Hasselt, maakt het werken boeiend’, vindt Ros. “En daarmee het zoeken van verbinding met andere kerken en met de samenleving, wat gelukkig regelmatig lukt. De samenwerking en sfeer tussen de kerken onderling is de afgelopen vijftien jaar verbeterd en dat is fijn. Ik denk bijvoorbeeld concreet aan de jaarlijkse inspiratiedag, de bijbelquiz en de kerstnachtdienst in de sporthal. Het besef begint ook langzamerhand te komen dat we als kerken verbonden zijn met de buurt, de samenleving en de stad.”

In zijn 15-jarige loopbaan als Hasselter predikant zag Ros de middenstand krimpen en het zwaarder krijgen. “Dat is jammer.” Een ander economisch aspect is de opkomst van de voedselbank. “Triest dat het nodig is, maar ook geweldig hoeveel mensen er betrokken zijn bij de voedselbank.”

Er zijn ook mooie dingen gebeurd, vindt hij. “In de Ichthuskerk is een prachtig orgel gebouwd door eigen mensen. En er staat nu een monument bij de Joodse begraafplaats ter nagedachtenis aan Joodse Hasselters die in de oorlog zijn vermoord.”

Hasselt werd ‘kleurlozer’ na het vertrek van het AZC, zegt Ros. “Maar gelukkig hebben de laatste jaren weer mensen van elders hier een plek gevonden. Het helpt Hasselt om zich van haar goede kant te laten zien. Ik spreek af en toe een vrouw van 84 die ‘voorleesoma’ is geworden bij een Syrisch gezin. Dat soort dingen vind ik ontroerend mooi. De betrokkenheid van de mensen om anderen heen vind ik hoopvol.”